Towarzystwo Przyjaciół Jeleniej Góry

Ad maximam Urbis gloriam

Category: Spacery (page 2 of 2)

Kościół Łaski po raz drugi

W dniu 27 listopada 2021 roku, na życzenie turystów, ze względu na duże zainteresowanie świątynią, powtórzono spotkanie w Kościele Łaski Cesarskiej Pod Krzyżem Chrystusa – Sanktuarium Świętego Krzyża, w ramach cyklu wycieczek „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył Józef Hanusiak, który równocześnie w roli przewodnika opowiedział o kościele. Dziękujemy  licznej grupie turystów za przybycie na spotkanie.

Kościoły Łaski Cesarskiej 

Kościoły Łaski Cesarskiej na Śląsku powstały w wyniku  podpisania traktatu pokojowego kończącego wojnę religijną w latach 1618-1648. Król Szwecji Karol XII wymusił na cesarzu Józefie I Habsburgu podpisanie konwencji w Altranstadt we wrześniu 1707 roku. Następnie w lutym 1709 roku podpisany został we Wrocławiu reskrypt egzekucyjny, w którym cesarz Józef I Habsburg potwierdził w swej łasce zgodę na budowę sześciu kościołów. Kościoły te z biegiem czasu nazwano kościołami łaski, ale nie w znaczeniu ewangelicznym Daru Bożego, ale jako gest dobrej woli cesarza.

Z łaski cesarskiej w księstwach dziedzicznych powstało sześć kościołów: w Jeleniej Górze, Kamiennej Górze, Miliczu, Cieszynie, Kożuchowie i Żaganiu. Dwa ostatnie nie istnieją. W Cieszynie Kościół Jezusowy nadal jest kościołem ewangelickim. Pozostałe trzy w roku 1945 zostały przejęte przez Kościół Katolicki.

W Jeleniej Górze w latach 1709-1718 powstał największy z kościołów łaski. Kościół  pw. Pod Krzyżem Chrystusa. Obecnie Sanktuarium Świętego Krzyża, parafia rzymsko-katolicka pw. Podwyższenia Krzyża Świętego należąca do diecezji legnickiej. W latach 1957-2012 kościół  pełnił funkcję kościoła garnizonowego.

Zachęcamy do zapoznania się z galerią ze spotkania:

W jeleniogórskiej farze – spacer nr 8

6 listopada 2021 r. zakończyliśmy cykl spotkań na „Szlaku jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Spotkanie  miało miejsce w  Bazylice Mniejszej, najstarszym jeleniogórskim kościele.  Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył i prowadził Józef Hanusiak.

Jelenia Góra, miasto o ponad dziewięćsetnej historii, wg podań zostało założone przez księcia piastowskiego Bolesława Krzywoustego, w 1108 r. W tymże samym roku wzniesiono pierwszy kościół farny o konstrukcji drewnianej pod wezwaniem św. Erazma i Pankracego. Prawdopodobnie jest to jedyny kościół na świecie pod wezwaniem obu świętych razem. Pierwszy kościół w średniowieczu zbudowany z drewna spłonął w 1303 r.

Kościół obecny, wznoszony w latach 1304–1346, jest gotycką budowlą z kamienia łamanego i piaskowca. Jest to trzynawowa bazylika gotycka ze sklepieniem sieciowym. Główne wejście do świątyni znajduje się po stronie zachodniej, w przyziemiu wieży, poprzez gotycki portal. Drugi portal, obok, jest renesansowy ze zdobieniami pół-ludzi, pół-węży. Kolejny portal renesansowy, od strony południowej, jest bogato zdobiony i przedstawia scenę ukrzyżowania Chrystusa. Wnętrze zachowało gotycką formę, ale wyposażenie pochodzi z czasów renesansu i baroku.

Filary nawy głównej ozdobione są figurami świętych. Pierwsza figura po lewej stronie to św. Grzegorz, papież. Kolejna figura św. Ambroży patron pszczelarzy. Po prawej stronie pierwsza figura to św. Florian, patron strażaków. Następną figurą jest postać św. Augustyna, doktora Kościoła. Z okresu renesansu – 1567 r. – pochodzą stalle autorstwa Alberta Kindlera. W ich zapleckach są intersjonowane postacie ewangelistów w jednej ławie i apostołów w drugiej.

Ambona z baldachimem pochodzi z roku 1591. W podstawie ambony znajduje się herb cesarza Rudolfa II, podtrzymywany przez dwugłowego orła habsburskiego w oplocie łańcucha Orderu Złotego Runa. Poniżej herbu cesarza jest herb Jeleniej Góry. Na koszu ambony czterech ewangelistów. Przy wejściu na ambonę figury Jana Chrzciciela i Mojżesza z rogami.

Monumentalny osiemnastowieczny ołtarz został zbudowany w latach 1713–1718. Jest on drewniany, marmuryzowany i obejmuje trzy kondygnacje zwieńczone promienistą glorią. W części centralnej ołtarza obraz Jana Kreczmara przedstawia ewangeliczną scenę „Przemienienie Pańskie na Górze Tabor”, powyżej obraz „Boga Ojca”. W ołtarzu znajduje się herb fundatora ołtarza, którym był ks. proboszcz Johan Konstanty Pank – okręt z trzema żaglami (wiara, nadzieja i miłość).  Twórcą ołtarza jest Tomasz Weisfeld z Norwegii. W ołtarzu trzy poziomy ozdobione figurami świętych. W dolnej części od lewej strony figury: św. Erazma – pierwszego patrona świątyni z rekwizytem kołowrotu, Jana Chrzciciela i św. Piotra. Po przeciwnej stronie figury św. Pawła z mieczem, Wojciech z wiosłem i drugiego z patronów świątyni, św. Pankracego z włócznią i palmą męczeństwa. Na wyższej kondygnacji św. Karol Boromeusz z krzyżem w ręku i sznurem na szyi, dalej  czterej ojcowie kościoła: św. Hieronim z ręką wspartą na ludzkiej czaszce, Augustyn z pastorałem i płonącym sercem, Ambroży ze stojącym u stóp ulem, Grzegorz Wielki papież, na końcu figura św. Sebastiana. Ostatnia kondygnacja obejmuje figury św. Barbary patronki górników, i św. Jadwigi Śląskiej z figurką Maryi  patronki Śląska.

Ołtarze w nawach bocznych w stylu barokowym zostały zbudowane w 1713 r. W nawie południowej ołtarze przedstawiają św. Ignacego Loyolę i św. Franciszka Ksawerego. Drugi  ołtarz ze św. Barbarą i wyżej Chrystusem oraz Piotrem i Pawłem. W nawie północnej  ołtarz poświęcony Matce Bożej. Kolejny jest poświęcony św. Józefowi,  wyżej obraz św. Gertrudy.

Organy wzniesiono w latach 1703–1706. Ich autorem jest Eugenic Caspalinni. Organy pierwotnie posiadały 43 głosy, obecnie po rozbudowie posiadają trzy manuały i 60 głosów. Prospekt organowy zwieńcza  figura króla Dawida z harfą.

Na ścianie południowej nawy świątyni znajduje się kaplica św. Krzyża, którą wykonano w 1720 r. Barokowy konfesjonał zwieńczony figurą św. Jana Nepomucena został wykonany z ciemnego dębu.

Kościół w swej historii służył katolikom i protestantom. Wyłącznie protestanci korzystali z niego w latach 1634–1650. Od połowy XVII wieku ponownie należy do katolików. Z dniem 21 sierpnia 2010 r. papież Benedykt XVI nadał świątyni tytuł Bazyliki Mniejszej Diecezji Legnickiej.

W otoczeniu kościoła znajdziemy dwie kaplice zewnętrzne. Pierwsza renesansowa z 1609 r. z napisami w języku greckim – śmierć jest lekarstwem na nieśmiertelność – i łacińskim o treści – rozważanie śmierci jest życiem. Druga kaplica z okresu baroku poświęcona jest trzem proboszczom, są to – Pfarrer Lowe, Johan Konstanty Panck.

Na murze, zewnętrznych ścianach kościoła umieszczono epitafia. Poświęcone są burmistrzowi, szwedzkiemu komendantowi, starszym cechu, dzieciom i innym zasłużonym obywatelom miasta. Epitafia są pozostałością po dawnym cmentarzu przykościelnym.

Na terenie przyległym do kościoła stoją dwie osiemnastowieczne figury – w pobliżu głównego wejścia kolumna Maryjna wzniesiona w 1712 r. miała przypominać o przynależności do kościoła katolickiego. Po północnej stronie rzeźba św. Jana Nepomucena z roku 1709 wykonana przez Josepha Antona Lachela. A za nią pozostałości murów obronnych z XV w.

PODZIĘKOWANIE

Organizatorem spotkań na „Szlaku jeleniogórskich kościołów i wyznań” jest Towarzystwo Przyjaciół Jeleniej Góry. Pomysłodawcą cyklu spotkań po kościołach różnych wyznań jest pani Justyna Szczygielska. W przygotowanie i realizację całego cyklu spotkań zaangażowany był Józef Hanusiak.

TPJG pragnie podziękować wszystkim uczestnikom spotkań, gospodarzom świątyń za przystąpienie i pomoc w realizacji programu spacerów, za życzliwość i zaangażowanie w przyjmowaniu grupy zwiedzających, oraz prelegentom.

W sumie, w ciągu cyklu, odwiedzono osiem kościołów różnych wyznań. Były to kościoły katolickie,  nurtu protestanckiego i prawosławny.

  • Sanktuarium Świętego Krzyża, proboszcz ks. Andrzej Bokiej;
  • Bazylika Mniejsza, kościół pw. Św. Erazma i Pankracego, ks. Bogdan Żygadło;
  • Kościół św. Jana Chrzciciela, proboszcz o. Grzegorz SP;
  • Kościół, parafia pw. Św. Marcina, proboszcz ks. Adam Lasek;
  • Kościół Polskokatolicki, proboszcz ks. Anatol Sielchanowicz;
  • Kościół Prawosławny pw. Św. Piotra i Pawła, ks. Bazyli Sawczuk;
  • Ewangelicki Kościół Zbawiciela, pastor Sebastian Kozieł;
  • Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, przewodniczący zboru Andrzej Sieja.

Spotkania w sanktuarium i bazylice prowadził Józef Hanusiak, w kościele św. Jana Chrzciciela o. Kazimierz SP. W pozostałych świątyniach spotkania prowadzili księża proboszczowie.

Spotkania ze strony turystów cieszyły się dużym zainteresowaniem. Spośród licznej ilości osób biorących udział w spotkaniach, wyodrębniła się grupa stałych sympatyków, która uczestniczyła we wszystkich spotkaniach.

UWAGA

Na prośbę wielu uczestników będzie zorganizowane dodatkowo, jeszcze raz spotkanie w Sanktuarium Świętego Krzyża, Kościele Łaski Cesarskiej (kościół garnizonowy). Spotkanie planowane jest na sobotę 27 listopada 2021 r., godzina 10.00.

Sobieszowskie kościoły – spacer nr 7

Kolejne, już siódme spotkanie na „Szlaku jeleniogórskich kościołów i wyznań” miało miejsce w parafii pw. Św. Marcina w Sobieszowie. W spotkaniu w dniu 23 października 2021 roku uczestniczyło wielu mieszkańców oraz turystów. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył Józef Hanusiak. Gospodarzem spotkania był proboszcz parafii – ksiądz Adam Lasek, który pięknie opowiedział o historii kościołów parafialnych, tj. kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz kościele św. Marcina. Parafia obejmuje właśnie te dwa kościoły.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Król pruski Fryderyk II  na prośbę ewangelików sobieszowskich wydał zgodę na wzniesienie świątyni dla wyznawców Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Kościół został wzniesiony 1745 roku. Od początku swego istnienia aż do roku 1946 służył ewangeliom. Następnie przeszedł w użytkowanie parafii katolickiej pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kościół zbudowano z kamienia i cegły, natomiast stropy i sklepienia wykonano z drewna. Całość budynku pokrywa czterospadowy dach mansardowy pokryty blachą miedzianą. Beczkowate sklepienie pokryte iluzjonistycznymi malowidłami z 1777 roku nieznanego autora. Całość dopełniają oryginalne zachowane w pierwotnej formie kryształowe żyrandole wykonane na początku XIX w. Płyciny empor zostały wykorzystane na malowidła przedstawiające sceny starotestamentowe oraz obrazy z życia Jezusa.

Ołtarz został wykonany z drewna w połowie XVIII w. Obraz ołtarzowy to obecnie Chrystus w aureoli. Jest to prawdopodobnie kopia obrazu Johanna Franza Hoffmana wykonana na początku XIX w. W otoczeniu obrazu są figury przedstawiające św. Pawła i Jana Ewangelistę. Obok ołtarza zawieszone są dwa obrazy – św. Juda Tadeusz oraz obraz św. Jana Nepomucena. Obrazem zasługującym na uwagę jest dzieło Vlastimila Hofmana ze Szklarskiej Poręby. Obraz zatytułowany Chrystus Dobry Pasterz na tle Karkonoszy i w tle kościół św. Marcina.

Ważnym elementem liturgicznym jest chrzcielnica. Kielich zdobi grupa rzeźbiarska zatytułowana Chrzest Pana Jezusa w Jordanie. Przyjmuje się że chrzcielnica została wykonana w okresie budowy kościoła. Ambona to kolejny ważny element. Jej podstawę stanowi naturalnej wielkości figura Mojżesza, a kosz zdobiony jest trzema figurami cnót kardynalnych : Wiary, Miłości i Nadziei. Nad wejściem do kościoła umieszczony jest prospekt organowy z roku 1748. Jego fundatorem był hrabia Schaffgotsch, a wykonawcą Johann Meinert z Wlenia. Organy posiadają 31 głosów i trzy manuały.

Do parafii należy również pierwszy, najstarszy kościół w Sobieszowie pw. św. Marcina, usytuowany powyżej kościoła pw. NSPJ.

Kościół pw. Św. Marcina

Kościół pw. św. Marcina jest najstarszym budynkiem w Sobieszowie. Pierwsza świątynia, zapewne drewniana, została wzniesiona w 1305 roku, niestety brak dokumentów z tego okresu określających więcej szczegółów. Stare dokumenty kościelne stanowią, że w 1515 roku zbudowano nowy ołtarz, w który wstawiono obraz św. Barbary. Kościół pod jej patronatem był do roku 1520. Wkrótce kościół przejęli protestanci aż do roku 1654. Po tym okresie kościół ponownie wrócił do katolików.

Z inicjatywy właścicieli Cieplic Johanna Nepomuka Schaffgotscha kościół został w latach 1778-1782 przebudowany przez cystersów w stylu barokowym. Z tego okresu pochodzą ambona i chrzcielnica. Herb dobroczyńcy umieszczony został w ołtarzu. W połowie XIX wieku przeprowadzono kolejne prace budowlane. Kościół otrzymał nowego patrona – św. Marcina, a w ołtarzu umieszczono obraz św. Judy Tadeusza. Obraz zmieniono w 1887 roku na obraz św. Marcina w którym święty przedstawiony jest w stroju biskupa. Z lewej strony ołtarza jest drugi obraz świętego jeszcze jako żołnierza rzymskiego. Ołtarz uzupełniają figury św. Józefa i św. Ekspedyta. Witraże pochodzą z roku 1921. Na przełomie XX i XXI wieku przeprowadzono wiele prac konserwacyjnych i remontowych.

Dziękujemy księdzu proboszczowi Adamowi Laskowi za przyjęcie grupy turystów oraz interesujące opowieści.

Kolejne ostatnie już spotkanie z cyklu w odbędzie się 6 listopada o godz. 10:00 w kościele pw. św. Erazma i Pankracego – pl. Kościelny 1, Jelenia Góra.  Zapraszamy!

U św. Jana – spacer nr 6

W dniu 16 października 2021 r. odbyło się szóste spotkanie z cyklu „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Pomysłodawcą spacerów jest Justyna Szczygielska. Miejscem spotkania był kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Cieplicach Śląskich-Zdroju. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył Józef Hanusiak, który poprowadził trzecią część spotkania. Licznie zebrani turyści na wstępie wysłuchani audycji słownej, następnie w imieniu ojców pijarów głos zabrał ojciec Kazimierz. Spotkanie zakończyło się spacerem wokół kościoła.

Zakon

Pijarzy są zakonem założonym przez Józefa Kalasancjusza. Święty urodził się w Hiszpanii w roku 1557 roku. W roku 1597 roku założył pierwszą w Europie szkołę bezpłatną dostępną dla wszystkich bez względu pochodzenie i wyznanie. Nazwa Zakon Pijarów jest nazwa potoczną. Pełna nazwa zakonu to: Zakon Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych. Skrót nazwy zakonu SP lub SchP. Głównym przedmiotem działalności zakonu jest nauczanie i wychowanie młodzieży. Realizują swą misję pod hasłem Pobożność i Nauka. Swoje powołanie potwierdzają składanymi ślubami – czystości, ubóstwa, posłuszeństwa, bezinteresownej troski o nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży. Główna Kuria Prowincjonalna Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów mieści się w Krakowie, oczywiście przy ul. Pijarskiej.

Senior zakonu ojciec Kazimierz barwnie opowiedział o zakonie Pijarów. Nie zabrakło anegdot związanych z zakonem, jedna z nich to odpowiedź na pytanie co piją pijarzy?, jak obecna ulica Pijarska w Jeleniej Górze nosiła przez kilka dni nosiła omyłkowo nazwę ul. Pijackiej. Oczywiście nie zabrakło opowieści i pytań ze strony słuchaczy o powstanie zakonu, czym się zajmują, jak wygląda powszedni dzień, jakie mają obowiązki, oraz o szkolnictwie. Zakon Pijarów słynie z prowadzenia szkół dla młodzieży w kilku miastach. W Cieplicach prowadzone jest Kolegium o. Pijarów. Zakon o. Pijarów jest obecny w jedenastu polskich miastach, w tym w Cieplicach od roku 1945 roku. Rozwój Cieplic jest nierozerwalnie związany z zakonami. Wcześniej byli to augustianie, joannici, cystersi, obecnie jest to SP.

Kościół i jego otoczenie

Pierwszy kościół wzniesiono końcem XIII wieku. Kluczowy moment dla rozwoju parafii nastąpił w roku 1403, gdy właściciel Chojnika Gotsche Schoff ufundował klasztor do którego sprowadził cystersów z pobliskiego Krzeszowa. Wielką tragedią dla kościoła był pożar w roku 1711. Decyzją opata Dominika Geyera z Krzeszowa  kościół został odbudowany w latach 1712 – 1714. przy dużym zaangażowaniu zakonników cysterskich i właściciela Cieplic, hrabiego Hansa Antoniego Schaffgotscha. Nowymi gospodarzami od maja 1945 roku do chwili obecnej są o. Pijarzy z Krakowa.

Główne wejście do kościoła od strony południowej zdobi kamienny portal obrazujący Maryję z Dzieciątkiem Jezus w adoracji aniołów. Kościół murowany o charakterze bazylikowym. Okazały ołtarz datowany jest na rok 1716. Obraz ołtarzowy to dzieło wybitnego malarza śląskiego Michała Willmanna. Obraz zatytułowany „Maria jako Królowa Niebios w otoczeniu świętych cysterskich”.  

Ołtarz uzupełniają figury, od prawej strony św. Piotr, św. Jan Chrzciciel patron świątyni. Po prawej stronie święci Jan Ewangelista i Paweł. Dalszym uzupełnieniem ołtarza są narożne przybudówki, po lewej stronie stoi św. Andrzej z charakterystycznym krzyżem,  z prawej strony figura św. Judy Tadeusza z maczugą. Na prawo od ołtarza pierwsza kaplica ołtarzowa z 1782 roku poświęcona św. Judzie Tadeuszowi w otoczeniu św. Franciszka z Pauli i św. Wincentego. Kolejny ołtarz został poświęcony św. Annie Samotrzeciej. Następny, trzeci  ołtarz jest najstarszym, pochodzi z 1716 roku i przedstawia w obrazie 14. Św. Wspomożycieli ze św. Krzysztofem i Matką Bożą z Dzieciątkiem. Kolejny ołtarz boczny poświęcony został bł. Czesławowi.

Po stronie północnej kościoła umieszczone są kolejne ołtarze boczne.   Pierwszy z nich poświęcony jest Trójcy Przenajświętszej, pochodzi z 1802 roku. Następne ołtarze poświęcone są św. Jadwidze, Matce Bożej Wspomożycielce,  św. Walburgii. Chrzcielnica z roku 1791. Pokrywę chrzcielnicy zdobi figura Jana Chrzciciela udzielającego chrztu Jezusowi. Ambona pochodzi z 1716 roku i w całości w swym wystrojem poświęcona jest patronowi kościoła. Płaskorzeźby na koszu ambony i  balustradzie przedstawiają sceny: Jana Chrzciciela jako głosiciela przyjścia zbawiciela; chrzest Jezusa w Jordanie; św. Jan i Chrystus jako Baranek gładzący grzechy świata i ostania scena przedstawia męczeńską Śmierć Jana Chrzciciela. Płaskorzeźby uzupełniają figury rodziców św. Jana – Elżbietę i Zachariasza. Trzecia figura to Mojżesz z tablicami dekalogu. Baldachim zwieńcza figura św. Jana w otoczeniu aniołów. Na filarach na wysokości balkonów obrazy 12 apostołów malarstwa Georg Wilhelm Neunhertz. Na balkonie po prawej stronie ołtarza obrazy przedstawiają: św. Jana Chrzciciela, Bernarda, Marię Magdalenę. Po lewej stronie obrazy  Anioła Stróża, św. św. Jadwigi Śląskiej, Barbary, Franciszka z Asyżu.

Na ścianie chóru znajdują się trzy obrazy. Pierwszy z lewej to Chrystus w Ogrodzie Oliwnym, pośrodku obraz przestawiający zdjęcie z krzyża i opłakiwanie zmarłego Jezusa. Ostatni obraz to Zstąpienie Chrystusa do otchłani. Organy zbudowano w latach 1764 – 1765, a wykonał je miejscowy mistrz Johann Godfried Herbst z Piechowic. Organy zostały przebudowane w roku 1908. Obecnie posiadają 28 głosów.

W otoczeniu całego zespołu znajduje się wolno stojąca wieża wzniesiona w latach 1709-1710, przez którą wchodzi się na plac kościelny. Za wieżą po lewej stronie stoi kolumna z figurą św. Floriana. Na murze otaczającym plac umieszczono epitafia, płyty nagrobne rodziny Schaffgotschów. Płyty te przywieziono w 1849 roku z cmentarza w Radomierzu.

Idąc dalej przechodzimy do dawnego ogrodu klasztornego, przez okazałą bramę zwieńczoną portalem przedstawiającym uwielbienie Najświętszego Sakramentu. W środku umieszczona jest złota monstrancja i słowa „Ja jestem chlebem życia”. Nad monstrancją zapisano słowa „Oto chleb aniołów dla pielgrzymów wśród padołów, dla synowskich jeno stołów.

Od strony północnej  placu przy murze jest kolumna Trójcy Przenajświętszej, a w otoczeniu kolumny są dwie figury postawione w latach 1785-1786. Z lewej strony to św. Hubert, natomiast z prawej strony to św. Sebastian. We wschodniej stronie kościoła na murze znajdują się dwie figury św. Gotarda i św. Placyda.

Dziękujemy księdzu proboszczowi o. Grzegorzowi  za przyjęcie grupy turystów oraz o. Kazimierzowi za spotkanie za przyjęcie turystów i ciekawe opowieści.

Kolejne spotkanie będzie 23 października o godz. 10.00 w Kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sobieszowie.

Kościół Zbawiciela – spacer nr 5

W dniu 9 października 2021 r. odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Miejscem spotkania był ewangelicki kościół Zbawiciela. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzyła pomysłodawczyni spacerów pani Justyna Szczygielska.

Spotkanie prowadził pastor, ksiądz proboszcz Sebastian Kozieł. Ksiądz proboszcz  opowiedział o okolicznościach religijnych i społecznych uruchamiających nowy nurt religijny. Licznie zebrani słuchacze dowiedzieli się o głównych zasadach wiary Kościoła ewangelickiego, sakramentach i obyczajach. Obchodzeniem świąt kościelnych i innych uroczystości związanych z chrztem, przysięgą małżeńską. Ksiądz Sebastian odpowiadał na wiele pytań.

Kościół ewangelicki w Cieplicach powstał za zgodą ówczesnego króla Prus Fryderyka II w grudniu 1741 roku. W miejsce pierwotnego kościoła drewnianego wzniesiono w latach 1774 – 1777 nowy, murowany kościół na rzucie prostokąta. We wschodniej części kościoła jest okazała wieża zakończona ośmiobocznym hełmem z latanią, złotą kulą oraz krzyżem.

Wnętrze wypełnia ołtarz z prospektem organowym, ambona, chrzcielnica, ławki i dwa poziomy empor. Uroczystej konsekracji kościoła dokonano w Święto Reformacji 31 października 1777 roku, na pamiątkę dnia, gdy Marcin Luter opublikował swe tezy. Architektem kościoła jest niejaki Demus z Jeleniej Góry. Najstarszym elementem sakralnym w kościele jest chrzcielnica, pochodzi z roku 1742, z pierwszego, drewnianego kościoła.

Ołtarz o rokokowych cechach z roku 1777 jest autorstwa Heinricha Wagnera. Pierwotnie w centrum ołtarz znajdował się krucyfiks. W ołtarzu znajduje się obraz błogosławiącego Chrystusa z otwartą Ewangelią, z której można wyczytać słowa „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem”. Obraz  namalował Johan  Eduard Ihlee w roku 1870. Uzupełnieniem ołtarza są cztery figury – po lewej stronie apostołów Piotra i Pawła, po prawej Marii i Jana Ewangelisty. Zwieńczenie ołtarza stanowi gloria przedstawiająca zmartwychwstałego Jezusa w otoczeniu aniołów.

Ponad ołtarzem zamontowane są organy. Prospekt organowy fundacji Johana Nepomucka von Schaffgotcha wykonał rzeźbiarz Wagner i stolarz Exner w roku1777. Pierwsze organy zostały  zastąpione nowymi w roku 1927 na model „opus 150” posiadającymi 48 głosów, autorstwa Gustawa Heinze. Ambona, powstała w 1777 roku. Kosz ambony wypełniają płaskorzeźby ewangelistów, natomiast baldachim zdobią liczne putta, na szczycie gloria.

Całość wnętrza świątyni oświetlają kinkiety i oryginalne żyrandole z 1792 roku wykonane prawdopodobnie w słynnej hucie szkła „Józefina”.  W kościele w ławkach oraz na emporach  może zasiąść około 1200 wiernych.  Parafia należy do Diecezji Wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.

Dziękujemy księdzu proboszczowi za sobotnie spotkanie.

Kolejne spotkanie odbędzie się 16 października 2021 roku w Kościele pw. Św. Jana Chrzciciela w Cieplicach o godz. 10.00. 

Spacer nr 4 – zwiedzaliśmy kościół polskokatolicki

W dniu 2 października 2021 r. odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Miejscem spotkania był kościół polskokatolicki. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył jego wiceprezes pan Stanisław Firszt, a poprowadził proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy ksiądz Anatol Sielchanowicz.

Ksiądz proboszcz opowiedział o okolicznościach religijnych i społecznych umożliwiających powstanie nowego Kościoła na terenie Ameryki Północnej. Za początek Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego można uznać rok 1919, gdy ze Stanów Zjednoczonych przybyli do kraju pierwsi wyznawcy. Brak jedności wewnątrz Kościoła doprowadził w 1931 r. do rozłamu, powstał Polski Kościół Starokatolicki. W grudniu 1951 r. doszło do zerwania więzów Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w Polsce ze strukturami w USA i Kanadzie. Utworzono wówczas całkowicie nowy Kościół Polskokatolicki. Dopiero w sierpniu 1995 r. Sejm uchwalił Ustawę o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego. W lutym 1998 r. rozpoczęto oficjalny dialog między kościołami – polskokatolickim, a rzymskokatolickim. Dwa lata później w maju, we Wrocławiu doszło do porozumienia i współpracy Kościołów. Kościół Polskokatolicki jest niezależny i samodzielny od jakiejkolwiek zwierzchności władzy zarówno kościelnej jak i świeckiej. Doktrynalnie Kościół uznaje Ewangelie, rok liturgiczny Kościoła katolickiego, sakramenty, kult świętych, spowiedź powszechną i indywidualną. Duchowni nie maja obowiązku zachowania celibatu.

Dziękujemy księdzu proboszczowi za spotkanie.

Kolejne spotkanie odbędzie się 9 października 2021 roku w ewangelickim Kościele Zbawiciela, parafii Ewangelicko-Augsburskiej – pl. Piastowski 18 (Cieplice) o godz. 10.00. Zapraszamy!

Z wizytą u Adwentystów. Spacer nr 3

W dniu 25 września 2021 r. odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Miejscem spotkania był kościół Adwentystów Dnia Siódmego. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył Józef Hanusiak, a w pięknie odnowionej świątyni całość prowadził jej gospodarz – pastor Andrzej Sieja. Pastor zapoznał zebranych z historią budowli, a następnie opowiedział o okolicznościach religijnych i społecznych umożliwiających powstanie nowego Kościoła. Słuchacze zostali zapoznani z zasadami i obyczajami w Kościele Adwentystów. W spotkaniu aktywnie uczestniczyli liczni zebrani, a pastor Andrzej Sieja odpowiadał na zadawane pytania.

Część oficjalna zakończyła się odśpiewaniem przez wiernych pieśni „Wkrótce przyjdzie nasz Zbawca”. Pastor przygotował dla zwiedzających dwie niespodzianki. Każdy otrzymał książkę „Wielki bój” autorstwa Ellen G. White. Druga niespodzianka była bardziej dla ciała – zaproszenie na gorący poczęstunek. Nie zabrakło także deseru – panie przygotowały smaczne ciasta. Dalsza część spotkania w miłej i przyjacielskiej atmosferze miała już charakter pikniku rodzinnego.

Dziękujemy pastorowi Andrzejowi Sieji za przyjęcie grupy turystów, ciekawe opowieści oraz za prezenty i wspaniały poczęstunek.

Kolejne spotkanie odbędzie się 2 października w Kościele Polskokatolickim, ul. Wolności 213 o godz. 10.00.  Zapraszamy.

Spacer drugi – kościół Łaski

W dniu 18 września 2021 r. odbyło się drugie spotkanie z cyklu „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”, którego pomysłodawcą jest Justyna Szczygielska. Tym razem miejscem spotkania był Kościół Łaski Cesarskiej Pod Krzyżem Chrystusa – Sanktuarium Świętego Krzyża. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył Józef Hanusiak, który równocześnie, w roli przewodnika, opowiedział o kościele. Dziękujemy  licznej grupie turystów za przybycie na sobotnie spotkanie.

Już teraz zapraszamy na kolejne: 25 września w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego w Jeleniej Górze przy ul. Panieńskiej 37, zaczynamy o godzinie 12:00.

Pierwszy spacer za nami – wizyta w cerkwi

W dniu 11 września 2021 r. odbyło się pierwsze spotkanie z cyklu „Szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań”. Pomysłodawcą spacerów jest Justyna Szczygielska. Miejscem pierwszego spotkania była cerkiew prawosławna pw. Św. Piotra i Pawła. Spotkanie w imieniu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry otworzył Józef Hanusiak. Ciekawą opowieść o cerkwi zaprezentował ks. Bazyli Sawczuk, proboszcz parafii od ponad 20 lat. Dziękujemy księdzu proboszczowi za przyjęcie turystów i ciekawe opowieści.

Spacery szlakiem jeleniogórskich kościołów i wyznań

Zapraszamy do udziału w cyklu spacerów po naszym mieście. Więcej szczegółów znajduje się na plakacie wydarzenia. Do zobaczenia na szlaku!

Newer posts